Fjorden

23-6-2013

  Na de warmte en hartelijkheid van Alfio in Umea zijn we op weg gegaan het voor ons onbekende zweden in. Bij het afscheid begon hij weer allerlei verhalen te vertellen zodat we met het groootste gemak nog een dag hadden kunnen blijven maar het was goed weer en we hadden weer zin om door te gaan.

Alfio had ons nog wel een alternatieve route geadviseerd naar Ostersund, een plaats ergens in het midden van zweden. We moesten maar niet de grote E25 nemen want zo direct na het midzomerfeest kon dat wel een gevaarlijk zijn ivm de drukte op de weg en vanwege de vakantieaanvang in Zweden.
Het was best een mooie weg maar erg breed en bijna geen bochten, behoorlijk saai en zelfs slaapverwekkend. We hebben onderweg nog naar een alternatief gezocht maar die was er gewoon niet of je moest honderden km omrijden, dus toch maar door sukkelen met een gangetje van 90 km/u

Omdat de route toch wel langer geworden was dan gepland en het al redelijk laat begon te worden zijn we gestopt toen we ineens langs de weg een bord met “natuurcamping” erop zagen.    
We reden net weer langs een groot meer, omzoomd met een dicht loofbos, dus dat leek ons wel een geschikte plek. De eigenaren waren zeer vriendelijk en we konden zo een plek vlak aan het meer uitkiezen.In het hoofdgebouw was een douche en toilet aanwezig en verder stond er niet ver van onze tenten een soort toiletgebouw, meer een grote poepdoos. Daarnaast stond een soort keukentje met een magnetron, kookplaat en koelkast.
Dit zie je overigens in heel scandinavië op bijna alle campings.

De zon scheen nog uitbundig maar aan de kim zag je al wel de bewolking opkomen.
We hebben heerlijk even aan het water op het terras gezeten en ons tegoed gedaan aan een paar biertjes. Ik verheugde me op een witbiertje en vroeg daarnaar, waarop bevestigend geantwoord werd.
Even later kwam de eigenaar met 2 flessen pils en een cola voor Karel. Dit was hun witbier, blijkbaar kennen ze dat niet in zweden. Het smaakte overigens goed waardoor we al snel een 2e bestelden.

Langzamerhand werd het behoorlijk dreigend in de lucht zodat we onze kookspullen hebben gepakt en zijn verhuisd naar het keukentje waar we de avondmaaltijd zijn gaan bereiden. Ilke had wierookspiralen gekocht om de muggen te verdrijven. Deze zijn in alle supermarkten overal te koop. Het doosje met de brandende wierookspiraal werd in de deuropening geplaatst en zie daar gingen de muggen er als een speer vandoor. Je zag de ene na andere naar buiten vliegen. Alle campings in Finland, Zweden en Noorwegen hebben hutten te huur, 2, 3 of 4 persoons. Ze zijn allen voorzien van een kookgelegenheid en meestal staat er ook nog een koelkast en wasmachine. Super, en alles heel schoon. Als het ons te nat of te koud is kunnen we altijd uitwijken naar zo’n hut wat dan ook al een paar keer is gebeurd.

De volgende dag zijn we met goed weer vertrokken met de bedoeling de grens van Noorwegen te bereiken. Ongeveer 300 km. De rit verliep voorspoedig en ten tijde van de lunch hebben we ons een mooi plekje aan een meer even van de weg af gezocht. Dit was zo’n fraaie plek zodat we hebben besloten te genieten van de zon en van onze waanzinnig mooie plek. Het was een soort strandje met een vuurplaats en een overdekte zit, er stond een tafel, van het soort die je ook vaak langs de snelweg ziet staan. Daarnaast waren er 2 kleedhokjes die zo groot waren dat we ze ’s avonds gebruikt hebben om in te slapen, we hoefden daarom de tenten niet op te zetten. In de scandinavische landen mag je overal gaan staan mits je je rommel maar weer op ruimt. Soms moet je even toestemming vragen aan een of andere boer maar het lukt altijd.
tegen de avond hebben we een vuurtje gemaakt van sprokkelhout en toen ontdekte  Ilke ineens stukken gekloofd hout, het lag daar gewoon voor gebruik. Nu hebben ze genoeg hout daar maar toch….
’s Avonds kwam er nog een vader met 3 kinderen even zwemmen dus had ik mij bedacht dat in de ochtend te doen zodat ik lekker fris weer op de motor kan klimmen. Daarnaast was hwet wel nodig mijn haren te wassen. Ik vroeg nog of Ilke en Karel zin hadden om morgenvroeg een frisse duik te nemen maar zij lieten het afweten, te koud, te nat etc etc, watjes…..

’s morgens om half acht ben ik lekker in mijn blootje het meer ingelopen en heb heerlijk gezwommen en later mijn haren en lijf gewassen. Was wel fris maar na korte tijd ben je eraan gewend, helemaal lekker. Je kon alleen niet makkelijk zwemmen want het meer was nog geen meter diep. Na ons ontbijt, yoghurt met muesli en een snee brood hebben we de boel weer opgepakt en zijn vertrokken richting noorse grens.
Het weer werd er niet beter op en al gauw moesten we onze regenpakken aantrekken. Even later kwam het met bakken de lucht uit en het zag er niet naar uit dat dit snel zou veranderen.
De regenbroek van Ilke was bedoeld om de regen tegen te houden maar op een of andere manier loopt er water vanaf de tank haar broek binnen zodat zij al snel natte kleren kreeg. Het lek is niet te ontdekken want telkens als zij het regenpak aandoet wordt ze van binnen net zo nat als van buiten. Dit krijgen Karel en ik via de boordradio in geuren en kleuren te horen, hilariteit dus.

De grens met Noorwegen stelt net als alle ander landen in europa niets meer voor, een kale lege plek ergens boven op een berg, mistroostig en NAT want het regende nog steeds.
We zijn doorgereden naar een plaatsje zo’n 100 km Noorwegen in en hebben een kleine camping genomen. De hutten waren reeds allen bezet door een stel Zweedse motorrijders zodat we de tent wel moesten opzetten. Gelukkig was het wat droger geworden. We stonden alleen tussen een grote Belgische Camperclub, wel 30 van die enorme witte gevaartes met op alle campers de namen van de bestuurder en de bijrijder, zo groot dat je het op 50 meter afstand gemakkelijk kon lezen.

26-6-2013
De volgende avond, zo’n 250 km verder hebben we op een klein campinkje aan de Langsfjorden gestaan waar we een stel Duitse Turken ontmoetten die naar noorwegen gekomen waren om te vissen. Ze hadden al heel wat gevangen. Het waren aardige lui en bij afscheid kreeg ik nog een zak met zo’n 20 kleine komkommers in mijn hand geduwd alsmede een flinke tros druiven. Ze hadden veel te veel ingekocht en moesten er van af. Toch heel aardig.
Vanaf deze plek zijn we de volgende dag naar Olden gegaan, een plaatsje aan een fjord diep in het binnenland van Noorwegen. Dit plaatsje was de eerste waar grote cruiseschepen afmeerden in de fjord.
Voor we daar arriveerden hebben we een fantastische tocht gehad over de Trolstigenveg, een smalle weg die als een serpentine over het enorm ruige land ligt.   Het stijgt naar 850 meter en je zit dan midden tussen de sneeuw. Ook bereik je al op deze hoogte de boomgrens. Het bezoekerscentrum is heel modern maar past fantastisch in het landschap. Enkele wandelpaden lopen naar plekken waar je een schitterend uitzicht hebt.
Na daar lekker in de zon gezeten te hebben zijn we na een uurtje weer verder gegaan over een al even fraaie slingerende weg met vele haarspelden richting Olden.

27-6-2013
Als je zo langs de fjorden rijdt, lijkt het allemaal wel een beetje van het zelfde maar het blijft even mooi en adembenemend. Uiteindelijk hebben we een piepklein campinkje gevonden in een al even klein plaatsje Olden. Pas later ontdekten we dat dat er in de buurt een fantastisch mooie gletsjer bereikbaar is lopend dan wel. Ilke en ik zijn de volgende dag een flinke wandeling gaan maken naar de voet van de gletsjer. Wel vreemd dat je op zo’n 1000 m al bij een gletsjer kunt komen.                  Het was wel toeristisch maar goed als je door de blikken japanners en chinezen door kunt kijken is het toch wel heel fraai. We hebben hier een soort rustdag genomen want alleen maar op de brommert zitten is ook niet alles. Toen we de volgende dag wel wilden regende het pijpenstelen zodat we van ellende maar in onze tent zijn blijven zitten. Tegen de middag zijn we toch maar met onze regenkleding aan op stap gegaan.

29-6-2013
Bijna verzopen kwamen we aan in een gehucht Dragsvik, daar waar de ferry ons de volgende dag naar de overkant moet brengen.  

  Waarempel er is ook nog een camping en zoals overal in de scandinavische landen zijn er ook hutten te huur. We vonden ons best wel een beetje zielig zodat we ons getrakteerd hebben op een hut. We hebben al wel eerder een hut gehuurd maar deze was super de luxe met alles erop en eraan.
Gauw de verwarming aan gezet en daarop onze natte sokken en handschoenen te drogen gelegd. ’s Avonds de route voor de volgende dag bewerkt en toen vroeg onder de wol, zeg maar slaapzak.