St Petersburg, Rusland

Ok, dan nu op naar St. Petersburg.

Na een goed bed in Narva, waar je het absoluut niet verwachtte, en al een even goed ontbijt hebben we de spullen weer opgepakt en zijn op weg gegaan naar de grens .         

Eerst ben je verplicht door een waiting-area te gaan al waar de motoren en wijzelf geregistreerd worden. We hadden in Doesburg al een elektronische registratie verricht maar blijkbaar is daarbij is verkeerd gegaan of het programma dat je leidde heeft een bug.

Er waren 3 bestuurders en maar 1 motor geregistreerd voor de grenspassage tussen 09.00 en 10.00 uur.

Wij waren dus op tijd en stonden keurig rond 09.00 uur in de waiting area, een soort groot parkeerterrein waar je je dient te melden bij de ingang. Wij hadden een elektronische registratie dus mochten wij direct door naar de uitgang van de waiting area waar je je ook weer dient te melden. Toen ging het dus fout want er was maar 1 motor geregistreerd. Om verder te mogen diende ik eerst  € 1,00 betalen voor de vermelding op een elektronisch bord waar je kenteken op vermeld werd om door te mogen naar de grens.
De andere twee motoren dienden opnieuw geregistreerd te worden waarvoor ik weer naar hokje 1 moest, ongeveer 300 meter lopen. Daar werden ze geregistreerd na betaling van € 1,40 per stuk waarvoor je een bonnetje kreeg van € 1,30 ?????? corruptie?
Met de bonnetjes van de registratie weer 300 m lopen naar hokje 2 alwaar je na betaling van € 1,00/st
een elektronische vermelding op het bord kreeg.
Goed uiteindelijk konden we daarna naar de grens rijden, ongeveer 3 km verderop.

Daar aangekomen moesten we in de rij gaan staan waar een douaneman ons een aantal formulieren kwam brengen die we ter plekke moesten invullen in 2-voud. Inmiddels zijn we een uur verder.

Na invulling van de formulieren bleek dat we alle 3 onze namen etc op de verkeerde regel gezet hadden. Hoofdschuddend moest alles weer opnieuw gebaarde hij ons.
Vervolgens mochten we 1 voor 1 doorrijden naar de streep waar we de formulieren moesten inleveren bij een douanehokje. Na de nodige stempels mochten we weer 3 meter verder rijden waar onze papieren ingenomen en naar het volgende hokje gebracht werden.
Vervolgens werden de motoren minutieus nagekeken waarbij alles van de motor af moest. De tassen hoefden niet open want we waren al door een soort röntgenapparaat gereden maar de koffers moesten wel open. Inmiddels zijn we al meer dan 2,5 uur bezig.

Uiteindelijk werd dan alles goed bevonden en ging de slagboom open, 1 voor 1 mochten we doorrijden en telkens ging de slagboom weer dicht. Het was nog wel even tricky want ik had alleen maar een kopie van mijn kentekenbewijs bij me. Vele keren is het document bekeken en door even vele handen gegaan maar gelukkig kenden ze het origineel niet echt goed waardoor het uiteindelijk goed gekeurd werd. Ilke en Karel waren later aan de beurt zodat ik mijn stempels al had voordat ze de kentekenbewijzen van hen hadden gezien.

Goed wij uiteindelijk door de grens heen en op weg naar St. Petersburg. 300 m verderop opnieuw een slagboom en controle waar we opnieuw onze paspoorten moesten laten zien. Ook deze ging open en toen waren we in Rusland. Ruim 3,5 uur later.

Het eerste wat je opviel was natuurlijk het cyrillisch schrift wat voor ons abacadabra was.
Ilke wilde eerst naar een bank om russisch geld te trekken. Na even zoeken op onze Garmin wisten we een ATM te vinden. Het cirrus vignet alsmede mastercard en visa stonden vermeld op de ATM maar ….. je kreeg geen geld. Dan maar verder rijden en kijken of het in een ander plaats wel zou lukken.

In Tallin had Ilke een Fin gesproken en wat informatie gekregen over St. Petersburg en Rusland in zijn algemeen. De wegen zijn in Rusland om de gaten heen gelegd wist hij te melden zodat we bedachtzaam moesten rijden. Verder rijden de russen als gekken dus voorzichtig zijn!!!
Al met al viel het allemaal best mee en ook de wegen waren tot aan st Petersburg heel redelijk.

St. Petersburg is een waanzinnig grote stad met waanzinnig brede wegen waar al een even waanzinnig aantal auto’s op rijdt. Hier rijden ze met een snelheid van tussen de 70 en 100 km/u door de stad, waanzinnig dus. Oversteken voor voetgangers op ander plekken dan de officiële zebra’s is levensgevaarlijk. Het is dan ook niet verwonderlijk dat iedereen zich houdt aan deze officiële plekken en dat iedereen zich ook houdt aan het groene voetgangerslicht.
Het wagenpark varieert van de bijna uitelkaar vallende Lada’s  

   tot de meest luxe dure hedendaagse modellen. En het rijdt allemaal even hard, inclusief bussen, politie, motoren met geweldig veel lawaai, noem maar op. Gek genoeg geen enkele aanrijding gezien, De remmen van de voertuigen moeten toch wel erg goed onderhouden worden J J.

Ons Hostel ligt op loopafstand van de belangrijkste slagader en winkelstraat de “Nevski Prospect”
We hebben onze motoren in een parkeergaraqe gestald want buiten laten staan is blijkbaar vragen om moeilijkheden, in de zin van diefstal of vernieling. In het Hostel waarbij wij een kamer op de 6e verdieping hebben, werden we vriendelijk doch zeer dwingend verzocht de schoenen uit te doen, als we geen slippers hadden konden we ze lenen, er waren er genoeg. Gek genoeg liepen de eigenaren met slippers en al door het stenen trappenhuis. Waar het nu voor dient Joost mag het weten.
Overigens er werd ons mee gedeeld vraag nooit waarom in Rusland, je krijgt er nooit een antwoord op.  

De eerste indruk van St. Petersburg is er een van wat doen we eigenlijk in deze immens grote stad, immers alle grote steden gaan op elkaar lijken mar na een tijd rondgelopen te hebben is het alleszins de moeite waard om hier te zijn.

Het is na Moskou de tweede stad van Rusland met bijna 5 miljoen inwoners.
Het ene gebouw is nog groter en protseriger dan het ander. Er rijden veel trolleybussen en trammetjes en er is uiteraard een metro. Het is hier 2 uur later dan in NL en mede door de noordelijke ligging wordt het pas rond half 2 in de nacht donkerder. Het leven blijft hier bijna 24 u /dag doorgaan, inclusief terrassen, restaurants noem maar op.
Er zijn vele grachten en op het grote water nabij de Hermitage wordt al net zo waanzinnig snel gevaren als het verkeer

Gisteren zijn we naar de Kerk van het verspilde Bloed geweest, een typisch orthodoxe kerk met aan de buitenkant van de typische uientorens.

Binnen is de hele kerk voorzien van allerlei kerkelijk voorstellingen, het bleek niet geschilderd te zijn maar allemaal glasmozaïek te zijn. Daar hebben ze wel even werk aan gehad.
Na dit alles gezien te hebben hadden we wel even zin in een drankje zodat we op een drijvend terras uitkwamen. Lekker even aan het water zitten met uitzicht op het fort van Peter de Grote.
Al snel werden we voorzien van een drankje toen met oorverdovend lawaai om de minuut een aankondiging voor een bootexcursie aangekondigd werd. Het toeval was dat wij vlakbij een grote luidspreker zaten die de mensen tot ver op de kade moest informeren over de bootexcursie.
Afgezien van de enorme herrie heb ik in korte tijd een aantal russische zinnen geleerd want de mededeling was ongeveer 30 seconden lang en dit herhaalde zich zoals gezegd elke minuut.
De beste manier om Russisch te leren lijkt me.
We zijn maar snel weer gaan lopen.

Op het plein voor de Hermitage, uiteraard immens groot, doorsnede ongeveer 800 meter, ontpopte zich een manifestatie van de plaatselijke brandweer.
Wel 80 verschillende brandweerauto’s, een aantal ladderwagens en nog veel meer stond in een cirkel langs de rand van het plein opgesteld. Daarna zorgde een cordon van brandweerlieden, politie en leger ervoor dat het plein niet meer betreden kon worden. En toen begon het te hozen en daar stonden ze dan al die brandweerlieden, politie etc in de stromende regen.
Er was inmiddels geen mens meer op het plein maar zij bleven op de plek en vormden nog steeds een ondoordringbare ring voor ……. Niemand!!
Daarna gingen ze rondjes rijden op het plein en zo vormde het een ware parade met nog steeds het cordon aan brandweerlieden, politie etc inmiddels compleet doorweekt nog steeds voor niemand.
wij hadden uiteraard direct ons heenkomen gezocht in de informatiestand, een glazen kantoortje waar we het een en ander geamuseerd konden toezien. Wij waren niet de enigen.
’s Avonds hebben we verrassend lekker gegeten in een tent met live muziek en een grande spektacle.

Erg leuk waarna we rond een uur of twaalf richting hostal gelopen zijn, een wandeling van oingeveer een half uur. Onderweg nog even gepleisterd bij een overvol terras waar we nog een wijntje gedronken hebben, Karel hield het bij koffie. Midden in de nacht komen hier nog mensen eten, en weet ik veel wat allemaal nog meer. Geen probleem om je hier de gehele nacht te vermaken.
Rond 2 uur zijn we naar bed gegaan
 

Morgen meer, dan naar de Hermitage …..

OK, vanmorgen weer de 3 km lange Nevski Prospect afgelopen richting de Hermitage. Je loopt er wat af in zo’n stad. Thuis in Doesburg had ik al via Internet kaartjes gekocht voor de entree, ik hoefde alleen met de voucher naar de receptie nabij de ingang alwaar ik de kaartjes kreeg nadat ik me gelegitimeerd had. Legitimatie is verplicht om een kaartje te bemachtigen.

Het gebouw is een oud paleis waar vroeger de Romanovs hebben gewoond, alleen in de winter want in de zomer hadden ze een ander verblijf. Het is onwaarschijnlijk groot, met een enorme binnenplaats. Groen wit geschilderd en 3 verdiepingen hoog. Er zijn ongeveer 400 vertrekken, alle vloeren zijn van hout, belegd met talloze motieven parket in even zo vele houtsoorten. Het is werkelijk hudge en al gauw komt er een verzadigingspunt want er komt zoveel op je af dat je het niet meer kunt opnemen.

Na 2,5 uur hielden we het voor gezien en zijn ergens wat gaan drinken. Het was broeierig buiten, 24 C dus hebben we ons tegoed gedaan aan een heerlijk witbier

En dan zie je ineens een heel grote limo voorbij rijden, een hummerlimo van wel 10 m lang. En even later zie je er weer een en nog een, abnormaal.

Ze worden hier gebruikt voor bruidsparen hebben we ons laten informeren, het kan hier alleen maar

GROOT zijn    

Vanavond heerlijk Indiaas gegeten bij een tent die goede recensies had gekregen bij de tripadvisor Ook fijn om weer even normaal engels te kunnen spreken. De meeste jongeren kunnen wel een woordje engels maar bij vele ouderen loop je toch echt tegen een muur op. En dan wordt het handen en voetenwerk.
Morgen gaan we naar een afstudeer ballet uitvoering in de opera. Er was ons met klem geadviseerd toch zeker een voorstelling in de opera bij te wonen. We zullen zien                                       

Wordt vervolgd….